Uit vroeger tijden editienummer 17, 13 oktober 2024 | Vitesse herinneringen door... Siem Vermeulen
Tekst: Mattie Mostert

Siem Vermeulen, Meer dan zeventig jaar van harte Vitesselid

De naam Vermeulen heeft al zeer lang een bekende klank in de gelederen van Vitesse Delft. Vanaf het prille begin in de jaren dertig toen de club nog als CSVD door het leven ging, was die naam regelmatig te horen binnen de club. Een van de dragers met die bekende naam is Siem Vermeulen. Hij is al meer dan zeventig jaar lid van Vitesse Delft!

Onderstaande herinneringen zijn ‘naar boven geborreld’ gedurende een aantal gesprekken, dus het is niet allemaal chronologisch logisch…

Als 12-jarige kwam Siem bij CSVD terecht en begon daar zijn voetbalcarrière. ‘Je moest toen twaalf jaar zijn om te mogen gaan voetballen’, vertelt hij in zijn mooie appartement in Den Hoorn. Samen met zijn vrouw Angèle woont hij daar naar tevredenheid en geniet hij van zijn pensioen, al zijn er de laatste jaren wel regelmatig zorgen rond zijn gezondheid. Tot die tijd was Siem bijna altijd bij de thuiswedstrijden van het eerste langs de lijn te vinden, maar dat gaat nu niet meer zo makkelijk.

Als jochie van twaalf begon Siem dus te voetballen, en wel op het complex aan het Laantje van Vollering, dat al meer dan vijftig jaar van de Delftse landkaart is verdwenen. De velden lagen achter het centraal station, ongeveer ter hoogte waar nu de brandweer- en ambulancegarage ligt. Op de foto hieronder rechts de Oude Kerk en links de Westerkerk op de hoek van de Hugo de Grootstraat en de Adriaan Pauwstraat.

‘Daar zaten bijna alle voetbalclubs toen,’ weet Siem nog. ‘Clubs zoals DHC, DHL en ook CSVD. Verderop lagen nog wat hockeyvelden. Maar eind jaren vijftig verhuisden de meeste clubs naar het grote, nieuwe voetbalcomplex aan de Brasserskade en de Middelweg. Die tijd aan de Middelweg was een prachtige periode; daar stonden vaak 3000 man langs de kant,’ herinnert hij zich nog. ‘Tegenwoordig mag je blij zijn als het er honderd zijn….’
 
Stapels krantenknipsels komen tijdens het gesprek op tafel. Het is duidelijk dat Siem een fanatiek voetballer én verzamelaar was! Een belangrijke plaats in zijn verzameling historisch materiaal wordt ingenomen door zijn broer Jan: ‘dat was één van de beste voetballers in die tijd, ‘vertelt Siem. ‘DHC heeft heel wat keertjes geprobeerd om hem over te halen om daar te gaan voetballen en er was ook belangstelling van andere betaald-voetbalclubs. Maar hij is nooit weggegaan.’ Helaas is Jan veel te jong overleden, op 51-jarige leeftijd aan longkanker.
 
Samen met Jan speelde Siem heel wat jaartjes in het eerste elftal van CSVD. “Jan was overigens al eind jaren vijftig in het eerste gekomen en was één van de spelers die het eerste kampioenschap van CSVD meemaakten op het nieuwe complex aan de Middelweg / Brasserskade. In 1958 was dat nieuwe sportpark gereed gekomen en vrijwel alle voetbalclubs verhuisden van het Laantje van Vollering naar de nieuwe velden. Dat kampioenselftal had een aantal bekende namen in de gelederen, zoals keeper Piet Sjerp, Arie Scheurwater, Koos Dijkxhoorn, Joop Aalbers en Cor Lagendijk, die dat seizoen topscorer was van het eerste.

Siem zelf trad wat later toe tot het keurkorps van de club. Hij schat zelf dat dat vanaf z’n 22^e of 23^e levensjaar was en dat heeft hij een jaar of tien volgehouden. ‘Toen wij trouwden in 1966’, vertelt Siem, ‘speelde ik inderdaad in het eerste. Maar m’n broer was veel beter’, zegt hij met een weemoedige glimlach. ‘In die tijd werd Piet van Geest trainer van het eerste elftal. Dat was in 1962 en hij volgde Ben van Ditmars op die ruim 16 jaar trainer was geweest. Piet was een vriend van Dick Verkaik,’ zo weet Siem nog. Onlangs vierde Piet van Geest overigens z’n 99^e verjaardag…
Vele namen passeren de revue tijdens de gesprekken over het verleden. ‘Ed blok. Koos van den Burg, Ben van Peppen; die kwamen allemaal van DHC over, dat waren aanwinsten voor ons,’ vertelt Siem over de jaren dat hij in het eerste speelde. ‘Piet van Geest vertrok een jaar of vijf later naar DHC en werd als trainer opgevolgd Tjerk Hoogeveen. Nog weer later werd Lies van Geest, de broer van Piet, onze trainer’ weet Siem nog.
 
Na z’n periode in het eerste bleef Siem actief in de voetballerij. Hij bouwde langzaam af in lagere elftallen waar hij vele jongere voetballers coachte en de fijne kneepjes van het voetballen bij bracht. Ook was hij als vrijwilliger actief voor de jeugd, zowel binnen als buiten de vereniging. Dat deed hij onder meer bij schoolkampen, waar z’n zoon Ronald met meeging. Siem was in het dagelijks leven kok van beroep en bij die schoolkampen zwaaide hij de scepter - of liever de  pollepel - in de keuken van het kamphuis. Maar het bleef natuurlijk niet alleen bij het koken; tijdens de vrije momenten en de verschillende spotactiviteiten liet Siem natuurlijk niet verstek gaan en hij zette zich bij menig voetbalwedstrijdje als vanouds fanatiek in en dat werd gewaardeerd door de schooljongens. ‘Na dat ene kamp was er een compleet elftal dat lid wilde worden van Vitesse’,  glimlacht Angèle, de vrouw van Siem. ‘ Die meldden zich spontaan aan; jongens zoals Ed Buitenhek, Mark Snel, Sander Stelwagen,en Erik Gronsveld. Die van ’t Mannetje en de zoon van die oorarts, hoe heette die ook alweer?’’ Stapels krantenknipsels worden doorgebladerd, met allerlei wedstrijdverslagen van het eerste van CSVD. Eén van de mooiste koppen:

Liefst drie maal scoorde Siem - ‘de man met de felle demarrage’ volgens de verslaggever - in die wedstrijd. Siem weet nog verschillende acties uit het verleden gedetailleerd te vertellen. Aan veel is nog te merken dat hij altijd met veel plezier heeft gevoetbald en dat hij nog steeds verknocht is aan ‘zijn club’, aan CSVD ofwel Vitesse Delft.