• Vitesse Delft Herinneringen door Leni Jansen

    Uit vroeger tijden editienummer 15, 1 november 2022 | Vitesse herinneringen door... Leni Jansen
    Tekst: Mattie Mostert

     

    Leni Jansen, 93 jaar,
    kijkt – nog steeds – graag naar voetbal…


    Gewapend met pen, papier en telefoon voor het opnemen van het gesprek plus wat oud beeldmateriaal van de Vitessewebsite kom ik bij het mooie appartement waar ‘mevrouw Jansen’ woont, een van de oudste leden van c.s. Vitesse Delft (CSVD) én erelid! Kleinzoon Björn doet open en in de gezellige huiskamer zitten nog twee generaties ‘Jansen’: dochter Willy en moeder Leni, de vrouw van wijlen Henny Jansen die in de jaren 60 de voorzittershamer van Vitesse Delft hanteerde. Zowel Henny als Leni werden door de vereniging - als blijk van enorme inzet gedurende een groot aantal jaren – benoemd tot ereleden van de club.

    Een gesprek met veel herinneringen maar ook de actualiteit is niet ver weg; Mevrouw Jansen is – nog steeds - een fervent voetbalfan en heeft een abonnement op kanaal ‘Eredivisie live’. ‘Ja, maar vooral Nederlands voetbal’, zegt ze, ‘al kijk ik ook wel eens naar Liverpool’…. ‘En als ze me komen halen, ga ik graag naar een wedstrijdje kijken, soms bij Vitesse, maar ook bij m’n achterkleinzoon, die nu bij Semper Altius in Rijswijk speelt. Vorige week bij hem wezen kijken; het werd 18-1, geloof ik en hij scoorde acht doelpunten…’. ‘Dat zit dus nog in de familie’, zegt ze met een grijns, ‘al heeft het een generatie overgeslagen…’

     

     

     

    Haar man Henny was weliswaar geen goalgetter – hij speelde ‘half’ of back, maar schopte het in de jaren 1954 – 1956 wel tot het Nederlands elftal van de zaterdagamateurs. Stapels krantenknipsels uit die tijd vormen het bewijs: interlands tegen België, en Frankrijk en – dat bestond toen nog ook - Saarland zijn uitgebreid verslagen in de toenmalige pers. Op mening elftalfoto staat de jonge Henny – hij is geboren in 1928 – afgebeeld, strak in de houding voor het Nederlandse volkslied, dat bij vergissing ook wel eens ‘Wie Neerlands bloed door d’aad’ren vloeit’ bleek te zijn. Maar een kniesoor die daar op let.


    In de mappen met voetbalherinneringen zitten nog de uitnodigingen van de toenmalige secretaris-penningmeester van de KNVB, Lo Brunt. Deze kwam in 1948 en kreeg een jaar later deze functie, vergelijkbaar met die van algemeen directeur nu. Henny werd verschillende malen uitgenodigd voor interlandwedstrijden en dat ging toch wel op iets andere toond dan heden… ‘voor de reis naar Parijs (per trein, 3e klasse) zorge men zelf voor een lunchpakket…’


    Met het feit dat de zaterdagamateurs veelal van christelijke huize waren, werd ook rekening gehouden: ’zondagmorgen zal gelegenheid bestaan voor kerkbezoek; daarna wordt de terugreis aangevangen.’ In de stapels met herinneringen zit ook het ‘tactisch plan’ van de toenmalige ‘Bondsoefenmeester’ van het Nederlands Elftal K.J. Kaufman. De achterhoede kreeg simpelweg de boodschap mee om consequent te dekken: ‘geef geen meter speelruimte’. De ‘kanthalfs’ waar Henny dus regelmatig toe behoorde, kregen als opdracht ‘doeltreffende opbouw, langs de grond’ en voor de voorhoede gold het prachtige advies om ‘intelligent voetbal te spelen, gebaseerd op samenwerking…’ Kom daar nu eens om! Oh ja, tot slot, ‘voor allen’: zorg voor een perfecte conditie; rook van heden af niet meer!’

    Tijdens de interlandperiode van Henny is hij getrouwd met zijn Leni, voluit Helena Cornelia Simons. Van jongs af aan kenden zij elkaar, aangezien beiden opgroeiden in de Gerard van Loonstraat. Zij volgde Henny al in haar jonge jaren naar het voetbalveld. ‘Het was een aardige voetballer, jong begonnen, kort na de oprichting van de vereniging. Hij werd steeds beter en kwam steeds hoger te spelen. We kregen al vroeg verkering, we kenden elkaar natuurlijk al, we woonden naast elkaar!’ In 1953 trouwden zij en kregen een zoon (Hans, ook fanatiek voetballer van Vitesse gedurende decennia) en dochter Willy. ‘En we hebben het bijna zestig jaar vol mogen houden’ zegt ze, dankbaar.

     

     

     

    De maatschappelijke carrière van Henny was nauw verbonden met de Delftse Gistfabriek: ruim 43 jaren bracht hij daar door in tal van functies, waaronder directiesecretaris. Maar daarnaast, of eigenlijk net zo belangrijk, was dus het voetballen. Na de actieve loopbaan in het eerste van CSVD – hij speelde daar al op z’n 17e - werd niet stilgezeten. Reeds in 1958 trad hij toe tot het bestuur van de vereniging, eerst als penningmeester en later gedurende zeven jaren als voorzitter.

    En al die jaren verbleven Leni en later de kinderen zeer regelmatig in en rond de velden van de club. ‘Hij voetbalde en ik stond in de kantine’. Eerst nog aan het Laantje van Vollering – ‘dat was geen kantine, dat was een schuurtje’ oordeelt mevrouw Jansen scherp. ’Maar daar hielden we wel feestjes, hoor’, glimlacht ze er achteraan. Later verhuisde de club naar de Middelweg waar vanaf 1959 de club drie velden tot zijn beschikking kreeg. ‘Ja, daar stonden we met een heel team in de kantine, met Arie Nieuwlaat, zijn broer Gerrit en met Bep Verkaik; daar stonden we met z’n viertjes. En ja, toen was het allemaal nog in opbouw: we verkochten van alles in de kantine, maar we namen zelf brood mee van huis… En als we wat aangeboden kregen, deden we alsof en ging het geld in de ‘fooienpot’, maar daar deden we leuke dingen voor de jeugd mee. Als ik dat nu allemaal zie, dan denk ik wel eens…’

    De club groeide en bloeide in die tijd; het werd één van de grootste zaterdagverenigingen van het land, met op het hoogtepunt meer dan veertig elftallen. ‘In die tijd was mijn man eerst penningmeester en daarna voorzitter’ weet Leny zich te herinneren. In 1962 werd hij – op 34-jarige leeftijd – voorzitter van de club en in 1967 was het – als gevolg van de groei én het zeer beperkte aantal velden zover gekomen dat de club op twee complexen moest gaan spelen: de gemeente Delft bood de club uiteindelijk drie velden aan op het nieuwe sportcomplex aan de Oudelaan. ‘Dat zou tijdelijk zijn, maar het heeft uiteindelijk tot 1992 geduurd…’ Bram Kok, Lies Buvens, Aad Dorlas; die namen komen boven bij het noemen van het jeugdcomplex aan de Oudelaan. ‘Daar zaten we elke woensdagmiddag, maar vaak ’s avonds ook als Bram weer wat geregeld had.’ En alles ging in de pot voor de jeugd. Aan het eind van het seizoen naar een toernooi, met de bus. En op de terugweg gingen we bij Alberts Corner een hamburger eten; mochten ze zelf kiezen. ’Toen was er nog geen McDonalds…. ‘Harry Garnaat, die zie ik nog wel eens. Die zei nog: dat was toen gezellig, hè.’

    ‘En snoep verkopen, dat waren we niet gewend, maar daar kwamen de kinderen ook voor, aan de Oudelaan. Voor vijf cent snoep, kikkertjes en banaantjes’. Ook ging Leny regelmatig met een elftal op de fiets naar een andere club voor een uitwedstrijd. ‘Vaak naar de Brasserskade, want daar zaten de meeste clubs. Met dat hele spul op de fiets door de stad… Ik zou het nu voor geen goud meer doen.’ Vertrekken vanaf het Kalverbos of van het ‘Mulderplein’… dat bestond helemaal niet, maar dat kwam door die garage.’

    Na zijn bestuursjaren bij Vitesse – Henny stopte in 1972 – wilde hij het rustig aan gaan doen. ‘Maar toen hij stopte kwamen ze van de bond bij hem en toen is hij daar aan de slag gegaan, in Den Haag, in het Bondsbestuur. Later werd hij ook nog lid van de tuchtcommissie van de voetbalbond. Voetballen bleef hij ook wel doen, in het ‘oudemannenelftal’, op zaterdagmorgen, bij de veteranen.’

    In die voetbaljaren gingen wij ’s morgen al vroeg de deur uit met de kinderen, Hans achter op de fiets. Dan werden ze aan de Middelweg en later aan de Oudelaan – ’s morgens losgelaten en zei ik ‘jongens, hij is schoon hoor’ en als we dan ’s avonds naar huis gingen, zeiden die andere voetbaldames: tjonge, hoe krijg je die ooit weer schoon?... Had ‘ie de hele dag overal gespeeld en in gezeten, samen met Pietje…’Inderdaad, Piet van Veen. Die is daar ook zo’n beetje geboren; ze zijn daar samen groot geworden.’

    ‘Tja, van die oudere generatie zijn er nu niet veel meer over,’ mijmert ze. ‘Maar gelukkig komen er wel weer jongeren’. Van de zonen van Hans voetbalt in ieder geval Björn nog, in het vierde, een vriendenteam. ‘een gezellig elftal,’ zegt oma glimlachend… ‘Het zijn allemaal wel Vitessejongens’, zegt Björn.

     

    Van huis uit is Leni Hervormd opgevoed, de ouders van Henny waren bij het Leger des Heils. Vandaar was het een logische keuze om naar de christelijke sportvereniging Vitesse Delft te gaan, omdat daar op zaterdag werd gespeeld. ‘Dat is nog steeds zo, zegt Björn, maar dat is wel een van de weinige dingen die overgebleven zijn. Er spelen nu voetballers van allerlei geloven, ook islam en ook niet-gelovig.’ Door de verschillen in kerkelijke afkomst zijn Henny en Leni nooit voor de kerk getrouwd. ‘Bij het Leger werden de kinderen niet gedoopt, maar opgedragen’, vertelt Leni. ‘Dat was dus bij Henny ook gebeurd, maar toen we wilden trouwen in de hervormde Kerk, moest hij eerst gedoopt worden. Maar daar begin ik niet aan, heeft hij toen gezegd en toen zijn we alleen voor de burgerlijke stand getrouwd. Maar onze kinderen zijn weer wel gedoopt, in de Hervormde Kerk,’ zegt ze, nog steeds enigszins verwonderd. ‘Dat was toen allemaal wel wat strenger’.

    Herinneringen aan kampioenswedstrijden zijn er wel, maar dan gaat het over eind zestiger, begin zeventiger jaren. ‘Met Pleun van de Akker, Niek Praagman en Moos’, weet ze nog. ‘Dat waren leuke elftallen. Daar zaten we graag zaterdagsmiddags naar te kijken, hoor, met de andere voetbaldames, voor de kantine aan de Middelweg.’ ‘Ja, het voetballen vind ik nog steeds leuk om te zien,’ zegt Leni enthousiast. ‘Laatst die wedstrijd van Feyenoord (tegen Sturm Graz, 6-0), dat ging hartstikke lekker’, glundert ze. ‘Het gaat om het spelletje, het maakt niet zoveel uit wie er wint. Maar als het saai is, dan zet ik hem uit’, besluit zij resoluut.

    ‘Zijn ze nu al begonnen met het vernieuwen van het terras,’ vraagt zij nog aan het einde van het gesprek. ‘Dat zouden ze toch ook aanpakken?’

     

     

    Heeft u mooie foto's of krantenknipsels over de club? Wij willen dit graag toevoegen aan ons digitale Vitesse archief. Neem contact op met de mediagroep van Vitesse Delft via media@vitessedelft.nl of 0634615553.

    Abonnees op de nieuwsbrief van Vitesse Delft ontvangen automatisch de "Vitesse Delft Herinneringen". U kunt zich voor de nieuwsbrief aanmelden via deze aanmeld-link 


    Eerder verschenen afleveringen van 'Vitesse Delft Herinneringen' zijn te vinden via de website van Vitesse Delft.

rfwbs-sliderfwbs-slide