• VAN BEGIN TOT 1945

    Vitesse Delft team 1942Op 14 september 1933 werd in zaal 4 van het gebouw voor Chr. Belangen aan de Brabantse Turfmarkt 22 besloten tot oprichting van de Christelijke Sportvereniging "Vitesse" Delft (C.S.V.D.). Bij een geheel vrije stemming voor de verkiezing van het eerste bestuur deed zich het opmerkelijke feit voor, dat alle gekozenen van gereformeerde huize waren. Daarvoor, in 1931, was al een poging gedaan een specifiek gereformeerde vereniging met de naam "Vitesse" op te richten, maar door gebrek aan (kerkelijke) saamhorigheid liep deze poging spaak. Toch ging na de emotionele vergadering op die gedenkwaardige dag in september 1933, welke kort voor middernacht eindigde, niet alles van een leien dakje en ook de spelers lagen niet voor het opscheppen. Er is zelfs een tijd geweest (1935) dat Vitesse slechts 17 leden had. Dit waren de donkerste bladzijden van de vereniging. 

    1938 - bondsdag bij CSVDVitesse begon met drie elftallen aan de competitie 1933/1934. De start was niet slecht. Het eerste elftal, dat uitkwam in de 3e klas afd. Rotterdam van de Christelijke Nederlandsche Voetbalbond (C.N.V.B.), eindigde op de derde plaats, evenals het jaar erna. In het seizoen 1936/1937 (afdeling Den Haag) werd de club voor het eerst kampioen. De dreigende oorlog in 1939 dwong de regering tot mobilisatie van het leger en verstoorde uiteraard het verenigingsleven. De C.N.V.B. besloot daarom een noodcompetitie te houden, wat inhield dat er aan het einde van het seizoen 1939/1940 geen promotie of degradatie plaatsvond. De zevende plaats van het geheel verjongde eerste elftal had derhalve geen betekenis. Op 1 augustus 1940 vond de fusie van C.N.V.B. en K.N.V.B. plaats (met als gevolg dat het predicaat "koninklijke" verdween). Onder redactie van het dagelijks bestuur verscheen in november 1940 het clubblad "Contact". En hoewel de toenmalig voorzitter in het openingsartikel de wens uitsprak dat het maandblad vele malen zou kunnen verschijnen, moest de redactie reeds in augustus 1941 haar werk staken wegens het ontbreken van een papiertoewijzing. "Contact "werd in 1940 uitgebracht, omdat in de oorlog het persoonlijk contact steeds moeizamer werd en er toch behoefte was aan uitwisseling van informatie. Na afloop van het seizoen 1943/1944 bleek Vitesse wederom de sterkste van de afdeling Rotterdam en werd kampioen. Daarnaast werd ook de beker gewonnen. Een jaar later was sportbeoefening als gevolg van razzia"s en hongerwinter niet meer mogelijk.

    Vitesse Delft team 1942De huidige generatie heeft er geen voorstelling van hoe moeilijk het in de oorlogsjaren wel was om een vereniging draaiende te houden. Vooral bij wedstrijden buiten Delft kostte het nogal wat hoofdbrekens om te kunnen voetballen. Niet alleen dat de spelers voor zo"n wedstrijd soms zes uur moesten reizen, maar er kwam nog veel meer voor kijken. De secretaris moest bijvoorbeeld 14 dagen van te voren een brief richten aan het bureau van de Rijkscommissaris, Plein 1813 no. 4 te Den Haag, waarin alle namen, adressen en geboortedata vermeld moesten worden.

    1944 team 43-44 kampioen afd Rot klasse AWanneer aan deze formaliteit was voldaan, kreeg men een vergunning voor het spelen van een "FUSSBALLWETTSTRAIT", zoals met grote letters op het papier, verfraaid met niet minder dan 4 grote stempels, werd vermeld. Daar kwam nog bij, dat deze vergunning alleen geldig was, wanneer de deelnemers in het bezit waren van een persoonsbewijs. Na de oorlog was het de bedoeling om de bal weer zo snel mogelijk aan het rollen te brengen. Dat was overigens geen gemakkelijke taak, want tijdens de "hongerwinter"in 1944 waren alle doelpalen van de velden aan de Laan van Vollering verdwenen. Dankzij het Rijksbureau voor Bouwmaterialen kwamen er toch vrij spoedig nieuwe doelpalen, maar ook de voetbaluitrusting baarde zorgen.

    In 1945 zaten er bijvoorbeeld 36 leden zonder voetbalschoenen. Deze waren slechts te koop op vertoon van een schoenenbon, welke maar spaarzaam werd verstrekt. Het bestuur verplichtte in die tijd elke speler die een schoenenbon ontving, zijn oude schoenen in te leveren, waardoor met wat passen en meten mogelijk weer een andere speler geholpen kon worden. Ballen waren in "t geheel niet te koop. In 1945 beschikte C.S.V.D. over nog slechts twee ballen. Een collecte op de jaarvergadering bracht in dat jaar driehonderd gulden op. Daarvoor konden toen slechts enkele ballen gekocht worden. Ook shirts waren nauwelijks te koop. Een pakje zwarte verf deed echter wonderen!

rfwbs-sliderfwbs-slide