Uit vroeger tijden: Vitesse herinneringen door Paul Oortwijn
Het is alweer enige tijd geleden dat Vitesse de prachtig verbouwde kantine in bezit kon nemen. Eén van de vondsten die de kantine ruim en aantrekkelijk maakt is de verzameling fraaie actiefoto’s op de diverse wanden. De foto’s werden door een aantal enthousiaste bestuursleden bij vele spelers van vroeger en nu opgehaald en vervolgens gerubriceerd. Het resultaat was verbluffend met als extra gevolg de beschikbaarheid van een mooie verzameling foto’s uit vroeger en recenter tijden. Omdat er niet voldoende plaats was voor alle foto’s is nagedacht of er nog andere manieren zijn om een aantal van die foto’s aan iedereen te tonen.
Het idee is om spelers te vragen bij een foto waar zij op voorkomen een verhaal over hun carrière bij Vitesse te vertellen. Heel begrijpelijk betreffen veel foto’s acties van het eerste elftal van Vitesse uit soms lang vervlogen tijden! Immers de spelers op die foto’s zijn de personen die het vlaggenschip van Vitesse en daarmee heel Vitesse de nodige, lokale dat wel, roem brachten. In de komende periode zullen we proberen door die foto’s te gebruiken en de betreffende speler een en ander aan uitleg te vragen, proberen u allen op de hoogte te brengen van de naam, de faam van de betreffende speler.Mijn jaren bij CSVD oftewel CS Vitesse Delft
Paul Oortwijn, 1973 – 1994
In 1971 kwam ik naar Delft om aan de Technische Hogeschool Weg- en Waterbouw (Civiele Techniek) te gaan studeren. Ik keepte in die tijd bij Victoria Boys in Apeldoorn op het hoogste amateurniveau (zondag 1e klasse). In 1973 besloot ik om mij ergens aan te melden bij een hoog spelende vereniging in Delft. Dat scheelde mij de wekelijkse reizen van Delft naar Apeldoorn vv. Ik koos bewust voor CSVD omdat ik dan op zondag vrij was voor familiebezoek ed. Mooie bijkomstigheid was dat CSVD net gepromoveerd was naar de 1e klasse zaterdag. Ik mocht mij in de oefencampagne meten met Henny van Oort, een hele rustige en betrouwbare doelman die zijn bijdrage aan het kampioenschap zeker had geleverd. Onder leiding van de nieuwe trainer Wouter Bos mocht ik de strijd met Henny aan maar raakte in de oefencampagne geblesseerd in een luchtduel met Gerrit Schuijtemaker, een reus van een centrale verdediger die gewend was om alle hoge ballen weg te koppen. Dat was even wennen voor ons beiden. Henny werd 1e doelman en ik kreeg mijn plek in het 2e, ook een heel fijn team om binnen de club te aarden. Mannen als Moos van Wamelen, Piet Huisman Sjaak Hollaar ed. Voor het thuispubliek heb ik wel mijn visitekaartje kunnen afgeven door de jubileumwedstrijd tegen Sparta te mogen spelen. In het volgende seizoen heb ik de plek van Henny overgenomen. Een jaar later in 1975 werd ik tot aanvoerder gekozen, welke rol ik tot mijn afscheid in 1985 heb mogen vervullen. In die jaren heb ik vele mooie herinneringen opgebouwd. Ten eerste nooit gedegradeerd maar ondanks dat we vaak van de koplopers konden winnen nooit kampioen geworden. Dat laatste is natuurlijk jammer maar we speelden wel tegen prachtige clubs. Er waren voldoende gedenkwaardige gebeurtenissen. Zoals met het vliegtuig naar Harkema Opeinde. Ook denk ik met plezier terug aan de lange maar gezellige busreizen met vaak een hapje eten halverwege op de terugweg. Daarbij speelde ook het bestuur een goede rol, mannen als Andries van der Poel, Jan Zoutendijk en clubarts Henk Smit.
. .''In Zuid Frankrijk de EK gespeeld (uitgeschakeld in de poulefase) en in 1976 in Uruguay de WK. We werden in Montevideo onthaald als godenzonen, twee jaar na de WK van het grote oranje in Duitsland . .'
Ik bewaar ook goede herinneringen aan mijn latere trainers: Gerard Weber en Jan van de Akker. Als aanvoerder bouw je daar toch een bijzondere band mee op.
Het was ook altijd fijn om een goede vervanger te hebben als ik eens geblesseerd was. Ik denk daarbij aan Hans Schot en Arjen van der Heijden. Zeker Hans Schot heeft mij gemotiveerd om alles te geven om mijn plek in het 1e team te behouden. We vormden een competitief koppel. Maar ook veel van mijn medespelers zijn blijvend in mijn herinneringen verankerd: John Zoutendijk, Niek Praagman, Pleun van den Akker, Ed Blok en onze super voorhoede met Ben van Peppen, Ton Zoutendijk en Peter van der Meer. In latere jaren onder andere Rob en Ruud van der Lee, Harry Garnaat en de helaas plotseling overleden Tom Hom. En dit zijn er maar een paar.
Gedurende mijn actieve periode bij de club heb ik ook in een aantal vertegenwoordigende selecties mogen spelen, zowel in de Delftse en de Haagse selectie, en 3 keer in de selectie van West II. Eén maal opgeroepen voor de selectie van het Nationaal Amateurelftal, maar omdat die wedstrijd op zondag gespeeld zou worden kon ik niet op die uitnodiging ingaan. Maar ik heb wel erg veel plezier gehad aan mijn 5 jaren als doelman van het Nederlands Studenten Elftal. Eerst onder leiding van Thijs Libregts (wat een ondeugende man) en later van Theo van Leeuwen. In Zuid Frankrijk de EK gespeeld (uitgeschakeld in de poulefase) en in 1976 in Uruguay de WK. We werden in Montevideo onthaald als godenzonen, twee jaar na de WK van het grote oranje in Duitsland. We zijn daar als 3e geëindigd. Memorabel daarbij was de 3-2 overwinning op Duitsland op mijn verjaardag waarbij ik 2 penalty’s wist te stoppen. Zoiets vergeet je nooit meer. De kwartfinale wonnen we na verlenging en
strafschoppen van Spanje voor een uitverkocht Olympisch Stadion met 75.000 toeschouwers. Na 2-1 verlies in de halve finale tegen Zuid Korea wonnen we de wedstrijd om de 3e plaats van Frankrijk.
Nadat ik op 35 jarige leeftijd mijn plek aan de van Rijnsburgse Boys teruggekeerde Hans Schot kon overdragen ben ik een bestuurlijke rol bij de vereniging gaan vervullen. Eerst samen met Jaap Meijer, Niek Praagman en Pieter van Veen de schouders onder de zieltogende jeugdafdeling gezet en vervolgens in dezelfde samenstelling deze taak opgenomen in het hoofdbestuur. Belangrijke gebeurtenis was natuurlijk de hereniging van senioren en junioren op het nieuwe complex in Tanthof. In de Herenigingscommissie onder leiding van Jan Mensert en met mannen als Ton van Triest, Dolf Booy heb ik mijn bijdrage mogen leveren aan dit boeiende proces, intern en richting politiek, technische en financiële haarbaarheid almede de afstemming met de medeclubs SEP en KFC. Na de verhuizing naar Tanthof heb ik nog enige jaren de functie Algemene zaken in het algemeen bestuur vervuld. In verband met verandering van baan ben ik in 1994 naar Austerlitz verhuisd, waar ik nog steeds naar grote tevredenheid woon.
Het is mij een genoegen deze bijdrage aan de geschiedschrijving van Vitesse Delft te mogen leveren en wens de vereniging alle succes toe in de toekomst. Met de hartelijke groeten aan mijn voormalige medespelers.
Paul OortwijnAusterlitz, april 2021
'In Zuid Frankrijk de EK gespeeld (uitgeschakeld in de poulefase) en in 1976 in Uruguay de WK. We werden in Montevideo onthaald als godenzonen, twee jaar na de WK van het grote oranje in Duitsland . .'
